امروزه سمعک¬ها در اندازه¬های کوچک در دسترس می¬باشند. آقای X نباید اینگونه خرید سمعک ویدکس فکر کند که برای حل مشکلش باید مقدار زیادی پول خرج کند. وی ممکن است دلایل دیگری نسبت به عدم رضایت یا ناتوانی خود در مهارت صحبت بدون استفاده از سمعک بیان نماید. خانم X می¬تواند به آقای X در درک همه نتایج حاصل از کاهش شنوایی کمک نماید. برای مثال وی می¬تواند از احساس خود در زمانی که آقای X در درک گفتگو در داخل گروه ناموفق است سخن بگوید. بطور مشابه وی می¬تواند به عدم رضایت خود در تفسیر مکالمات برای آقای X و یا افرادی که در یک گروه صحبت می¬نماید اشاره نماید. چنانچه هیچ شخص حاضر دیگری وجود نداشته باشد. متخصصین بالینی می¬توانند از تجارب دیگر خانواده¬ها که یکی از اعضای آنها دارای مشکل شنوایی است و شرایطی همانند وضعیت آقای X دارد استفاده نمایند. بطور کلی متخصصین بالینی می¬بایست این اطمینان خاطر را ایجاد نمایند که آقای X بهترین امکانات ممکن را برای تغییر عقایدش در اختیار دارد که می¬توانند در یک تصمیم¬گیری آگاهانه به وی کمک کنند. یکی از این اطلاعات می¬تواند در خصوص عملکرد سمعک¬ها در شرایط بسیار شلوغ باشد. در خاتمه هر بررسی چنانچه مشاور تشخیص دهد که بیمار علاقه¬ای به پذیرش سمعک ندارد و یا اینکه نمی¬خواهد از سمعک استفاده نماید، می¬بایست از روش¬های معقول و برقراری ارتباط بین منافع و محرک-های استفاده، بیمار را آماده پذیرش سمعک نمود. داشتن تجارب منفی که ممکن است مانع پذیرش سمعک از سوی بیمار گردد می¬بایست با تشریح علل قانع کننده برای او و توضیح بدتر شدن شرایط در صورت عدم استفاده از سمعک، یکی از مواردی است که در تجویز این وسیله برای بیمار می¬بایست مدنظر قرار گیرد. بیمارانی که نسبت به اثرات منفی کاهش شنوایی بر کیفیت زندگی خود آگاهی دارند به راحتی سمعک را می¬پذیرند. این وضعیت¬ها می¬توانند عبارت باشد از: به سختی ارتباط برقرار کردن با افراد دیگر و صرف نظر کردن از برخی فعالیت¬ها به دلیل بیماری¬های فیزیکی یا ذهنی باشد. برخی بیماران ممکن است خواهان یک زندگی با برنامه همراه با اختلال شنوایی باشند. برخی افراد معتقدند که یک مورد اخلاقی در رشد آگاهی بیمار از این مساله وجود دارد. به نظر می¬رسد که جستجوی مشکلات مربوط به اختلال شنوایی توسط متخصصین بالینی نیاز به همکاری و شناخت این موضوع توسط بیمار دارد. 2-8: محدودیت بالاتر اختلال شنوایی از زمان ظهور ایمپلنت حلزونی و پشتیبان¬های لامسه¬ای هر فرد که فاقد قوه شنوایی باشد می¬تواند از اندام¬های مضصنوعی استفاده نماید. بیمار می¬تواند متناسب با وضعیش از این اندام¬های مصنوعی استفاده نماید. با توجه به امتیازات کسب شده در سنجش گفتار، سمعک¬ها و اعضای مصنوعی برای بیماران تجویز می¬گردد. توضیح مفصل در خصوص ایمپلنت¬های حلزونی و اندام¬های مصنوعی ماوراء اهداف این کتاب می¬باشند. از آنجایی که ایمپلنت¬های حلزونی نسبت به پشتیبان¬های لامسه¬ای در درک گفتاری نتایج بهتری را به همراه دارند، متخصصین بالینی با اصول تعریف شده¬ای در این زمینه وبرو هستند، هرچند که برای همه بیماران همه آنها را ارائه نمی¬نمایند. برای مثال تصمیم نخست می¬تواند مربوط به پیشنهاد سمعک برای هر دو گوش باشد. سمعک¬ها می¬توانند به تنهایی و یا همرا با ایمپلنت¬های حلزونی برای هر بیمار تجویز گردد. چنانچه یک ایمپلنت حلزونی مناسب نباشد، می¬بایست از سمعک¬ها با توجه به نتایج آزمایش بیمار استفاده نمود. چنانچه یک وسیله لامسه¬ای مناسب نباشد، می¬توان سمعک¬ها را پیشنهاد نمود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
